Hugo el inocente
Hugo el Inocente ( Candidus, Hugo , también conocido como Blancus, Albus, Ugo Candido, Hugh of Remiremont, Hughes Le Blanc ) fue una figura de la iglesia católica del siglo XI. [una]
Ingresó a la Orden Benedictina en la Abadía de Remirmont . En 1049 León IX lo proclamó Cardenal Presbítero de San Clemente . En el sínodo de Basilea en octubre de 1061, apoyó al antipapa Honorio II , pero pronto se pasó al lado del Papa Alejandro II . Fue enviado como legado papal a España, donde se comprometió en la instauración del celibato en las filas de los sacerdotes, y también trató de sustituir el rito mozárabe por el romano. Durante una segunda visita a España en marzo de 1073, fue acusado de simonía . Debido a las conexiones con los enemigos del Papa Gregorio VII en 1075 fue sometido aexcomuniones _ Participó en sínodos en Worms y en Brixen, en este último apoyó la elección del antipapa Clemente III . Fue reexcomulgado por Gregorio VII en el Sínodo de Letrán el 3 de marzo de 1078.
En 1084 fue confirmado obispo de Fermo por el antipapa Clemente III , y entre 1089 y 1093 obispo de Palestrina .
Notas
- ↑ Salvador Miranda. CANDIDO, OSB, Hugo . Los Cardenales de la Santa Iglesia Romana . Biblioteca de la Universidad Internacional de Florida. Consultado el 21 de noviembre de 2011. Archivado desde el original el 4 de septiembre de 2012.
Literatura
- Lorenzo Cardella. Memorie storiche de cardinali della Santa romana chiesa . - Roma: Stamperia Pagliarini., 1792. - Vol. I.—Pág. 112-114. — 296p. (Italiano)
- Alfonso Chacón. Vitæ, et res gestæ Pontificvm Romanorum et SRE Cardinalivm ab initio nascentis Ecclesiæ vsque ad Vrbanvm VIII. pont. máx . - Romae: Typis Vaticanis, 1677. - Vol. I. - P. 389. (italiano)
- Francesco Cristofori. Cronotassi dei cardinali di Santa Romana Chiesa: nelle loro sedi suburbicarie titoli presbiterali e diaconie dal secolo V all' anno del Signore MDCCCLXXXVIII compilata sui manoscritti originali ed authenticici esistenti nella biblioteca e negli archivi Vaticani y su molteplici altre fonti storiche edite ede inedite antiche e modern . - Roma: Tipografia de Propaganda Fide, 1888. - P. 84. - 506 p. (Italiano)
- Essai de liste generale des cardinaux. Les cardinaux du XIè siècle. Anuario Pontificio Católico 1927 . París: Maison de la Bonne Presse, 1928, p. 136, núm. dieciséis
- Ganzer, Klaus. Die entwicklung des auswärtigen kardinalats im hohen mittelater; ein beitrag zur geschichte des kardinalkollegiums vom 11. bis 13. jahrhundert . Tügingen: Niemeyer, 1963. (Bibliotek des Deutschen Historischen Instituts en Roma, banda XXVI), p. 38-39, núm. diez
- Huls, Rodolfo. Kardinäle, Klerus und Kirchen Roms: 1049-1130 . 1 año Tübingen: Max Niemeyer, 1977. (Bibliothek des Deutschen Historischen Instituts in Rom: Bd. 48), p. 158-160, n. 1, y pág. 111, núm. 7
- Lener, Franz. Cardenal Hugo Cándida . München: Berlín: R. Oldenbourg, 1931 (Beiheft 22 der Historischen zeitschrift)
- Mas Latrie, Louis. Tresor de chronologie d'histoire et de géographie pour l'étude et l'emploi des documents du moyen âge . París: Librairie Victor Palme, 1889, col. 1177, n. 7
- Regesta pontificum Romanorum ab conditio Ecclesia. Ad annum post Christum natum MCXCVIII . Graz: Akademische Druck-u. Verlagsanstalt, 1956. 2 v. reimprimir. Publicado originalmente: Lipsiae: Veit et comp., 1885-1888. El tp original incluía: Regesta pontificum Romanorum ab condita ecclesia: ad annum post Christum natum MCXCVIII . Editionem secundam correctam et auctam editit Philippus Jaffè; auspiciis Gulielmi Wattenbach; curaverunt S. Loewenfeld, F. Kaltenbrunner, P. Ewald, I, .
Enlaces