Neófito (Yanoglu)

Neófito
Fecha de nacimiento 1 de enero de 1787( 1787-01-01 )
Fecha de muerte 14 de enero de 1850( 14/01/1850 ) (63 años)
País

Metropolitano Neófito II ( Rom. Mitropolit Neofit al II-lea , en el mundo Neophytos Yanoglu , griego Νεόφυτος Γιανόγλου [1] ; 1 de enero de 1787, Bucarest - 14 de enero de 1850, participante de Bucarest) - Metropolitano de Ungro- Walachia, - 8 (184), - 8 Revolución de Valaquia de 1848 .

Biografía

Fue secretario del obispo Galaktion de Rymnik. En 1818, fue tonsurado monje [2] y ordenado hierodiácono , el 29 de marzo de 1824, hieromonje , y el 5 de abril de 1824, fue elevado al rango de archimandrita . Se convirtió en abad del monasterio de San Jorge el Nuevo en Bucarest , fue elegido obispo de Rymnik el 18 de abril de 1824 y el 20 de abril fue ordenado obispo por el metropolita Gregorio IV de Ugro-Walachia.

En 1831 se convirtió en miembro de una reunión extraordinaria de revisión pública y fue nombrado presidente del sofá principesco [3] .

El 29 de junio de 1840, fue nombrado oficialmente metropolitano de Ungro-Walachia [4] .

Como metropolitano, fundó cuatro seminarios teológicos en Valaquia y apoyó el envío de jóvenes becados a Grecia y Rusia.

Durante la Revolución de Valaquia en julio-septiembre de 1848, fue invitado por el Comité Revolucionario al cargo de presidente del Gobierno Provisional, que aceptó el 12 de julio. Se opuso con vehemencia a los planes de reforma de los radicales en el gobierno como Nicolae Bălcescu . Eventualmente se opuso al Gobierno Provisional, pero su golpe de estado fracasó y el 9 de agosto de 1848 fue reemplazado por un triunvirato radical formado por Ion Eliade-Rădulescu , Nicolae Golescu y Cristian Tell.

Tras la represión de la revolución, pidió (como metropolitano) restablecer el orden y facilitó la captura de clérigos implicados en actividades revolucionarias, lo que le llevó a ser considerado una figura controvertida a partir de 1848. El 27 de julio de 1849 se retiró del trono metropolitano.

Notas

  1. Grigore Lăcusteanu, Amintirile colonelului Lăcusteanu , Editura Polirom, Iași, 2015, 317 p.
  2. Nicolae Iorga, Istoria bisericii românești și a vieții religioase a românilor , vol. II, Tipografía Neamul românesc, Văleni de Munte, 1909, p. 249
  3. Analele parlamentare ale României , Tomul 1, Partea 1, 1831, p. 66
  4. Nicolae Iorga, Istoria bisericii românești și a vieții religioase a românilor , vol. II, Tipografía Neamul românesc, Văleni de Munte, 1909, p. 331